Ξύπνησες με την επιθυμία να σκοτώσεις. Γευόμενος την ευωδιά των κρίνων. Τα μάτια σου οι φύλακες της αθωότητας σου. Οι ελπίδες σου τα λιγοστά εντελβάϊς.
Θυμάμαι τη μητέρα μου σ’ ένα θέατρο στην Αθήνα τριάντα τριάντα πέντε χρόνια πριν, ένα θέαμα από τον Θεοδωράκη εκείνα τα υπέροχα τραγούδια-
ΙΙ Ο ένας γράφει συνθήματα στους τοίχους ο άλλος φωνάζει συνθήματα πάνω απ’ τους δρόμους ο τρίτος φοράει το παράθυρο τραγουδάει ανοιχτός Ρωμιοσύνη Ρωμιοσύνη τους τραυματίες τους κουβάλησαν στη βιβλιοθήκη
Ήταν εντελώς στα αρχίδια μου αν αυτό το ποτάμι λεγόταν Ιλισσός Αυτό που είχε σημασία, ήταν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσα να χωθώ για να ξεφύγω από τους…
Πολυαγαπημένες εικόνες της Αθήνας Στη συνοικία της Πλάκας δίπλα στο Μοναστηράκι ένας δρόμος λαϊκός με μαγαζιά πολλά.
Όταν έφευγα μέσα στον συμμοριτοπόλεμο απ’ τα χωριά του Όταν έφευγα όπου γεννήθηκα εν Ι.Π. Μεσολογγίου Όταν έφευγ’ από το Μεσολόγγι που δεν επέστρεψα όταν έφυγα Όταν κατεβαίνοντας απ’ το…
Βρέχει Η Οδός Καλλιδρομίου δεν βράχηκε ποτέ Μόνο από δάκρια πνιγόταν χωρισμένων και απολυμένων Και από σφαίρες… γέλια παιδιών… σιωπές εραστών… Καφέδες και τσιγάρα φοιτητών καφάσια με φρούτα και λαχανικά…
Σχεδόν ογδόντα χρόνια – είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν. Με γέννησε το Μεταξουργείο με άρπαξε από της Κατοχής τα δόντια η Κεφαλλονιά και με φανάτισε Σου γράφω τώρα από…
Ένας φίλος ήρθε απόψε από τα παλιά… Πρόκειται περί αγάπης ή αναμνήσεως της αγάπης; Παντού στην Αθήνα τραύματα νωχελικά Μόνον η αδέσποτη νύχτα της μένει ακόμα δική μας Σαν σκυλί…
και κατά συνέπεια η ποίηση είναι μια υπόθεση αντικοινωνική. Πιστεύει σε λέξεις και ιδεογράμματα και δεν βλέπει λόγου χάρη πως άλλο ένα δέντρο να ξαπλωθείς στον ίσκιο του κι άλλο…
Καλοκαίρι. Κι αυτή η μοιραία πόλις η Αθήνα σωστό καμίνι που μες στα πυρωμένα του ντουβάρια εμείς (σα δροσερά κλωνάρια) νυχταμέρα καρβουνιάζουμε.
Αθήνα προπολεμική-μεταπολεμική Και συ καφενείο-το καρύδι μέσα στο κλουβί
Ένα ταξίδι στην Αθήνα, όνειρο χαδεμένο είκοσι χρόνια.
Δρόμοι – στιλπνά σκούρα χταπόδια τούτης της χώρας μου, που πάνω σας δίχως μορφή και δίχως βάρος πορεύεται το μέλλον.Κούρσες, πούλμαν, δεξαμενόπλοια, κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι που κυλά τις…
Δεν έχω τίποτα γι’ αυτήν εδώ τη γυναίκα ούτε λύπη, ούτε κατανόηση, ούτε φωτιά για το τσιγάρο της
