Φράνκενσταϊν ή καλύτερα άτιτλο στραβά που σ’ έραψα στραβά στραβά θα με ξηλώσεις Αγαπητέ κύριε, εγώ σας έκανα καλό με τόσους εφιάλτες γιατί μετά, το δροσερό νερό μετά, το χάδι…
Κατα Μήκος της Νύχτας περπάτησα έρημος μέσα κι έξω μου έχοντας γενάτο κεφάλι και το αίσθημα του παράλογου. Απόψε η Πλάκα είναι μια χρυσαφιά γενειάδα• το φεγγαρόφως…
Μου είπαν πως είχες πεθάνει και σε ξαναβρίσκω στο καφενείο να παίζεις τάβλι με τους ζωντανούς κερδίζεις κιόλας φοράς και γραβάτα εσύ ποτέ δε φορούσες γραβάτα ποτέ δεν κατέβαινες στην…
Μ’ αρέσει που η πόλη μας Δε θα ‘ναι πια ποτέ αυτή που ήταν. Γύρω μου αντηχούν όλες οι γλώσσες Τριών τουλάχιστον ηπείρων φορτία και καραβιές. Εφημερίδες κάθε αλφαβήτου στα…
Κατεβαίναμε, ολοένα κατεβαίναμε, σ’ ένα στενάχωρο ασανσέρ, ανάμεσα σε δυο παπάδες που πήγαιναν επίσκεψη μ’ ένα κουτί πικρά σοκολατάκια. Λέγαμε ιστορίες να κρατηθούμε ξάγρυπνοι, με τον ανατολίτη πρωτομάστορη που βίδωνε…
εχθές το βράδυ στο μετρό αγγίζονταν χιλιάδες σώματα κι ούτε ένα τσαφ για τα προσχήματα ούτε ένα τόσο δα ηλεκτρόνιο κάτι ν’ανατριχιάσει τα χαμένα βλέμματα
