Τα ρεμπέτικα πέφτουν στ’ αυτιά μου, κι από τα μάτια η νοσταλγία τρέχει για τη Σμύρνη.
Αθήναι, 17 Ιουνίου 11 π.μ. Η είσοδος στο λιμάνι του Πειραιώς έχει μεγαλοπρέπεια. Ο ίδιος ο Πειραιεύς είναι μια εμορφότατη μικρή πολιτεία. Ωραίο το θέαμα. Τραβήξαμε για την Αθήνα –…
Κρατούσα στους ώμους το δόγμα, Ιούλιος ήταν οικογενειακός, Και το μυαλό εκείνης είχε χαλάσει Από τον καύσωνα, τις σκευωρίες Κι απ’ τη μικρή την αμοιβή.
Από Κορυδαλλό πήγα Γλυφάδα, Βούλα, Μοσχάτο, Ψυχικό, έχω πάει Αθήνα παντού και Άνδρος, Σαντορίνη, Μύκονος, έχω δει Έλληνες, έχω δει Ελλάδα. Οι πιο πολλοί δεν ξέρουν για Αφρική, κοιτάει χάρτη…
Ησυχάστε. Δεν πρόκειται για καμιά επέτειο (απ’ αυτές που λανσάρει ο «λυσσόδηκτος όχλος»), π.χ. για το γκρέμισμα της Σβάστικας από κάτι αργόσχολους νεανίες. Παρακαλώ. Είναι καιρός τώρα για τέτοια «σουβενίρ»;
Πόσοι ανυποψίαστοι τοίχοι με στιχάκια; Για τον Υμηττό πάνω απ’τα ντουβάρια, ένα τραγούδι στο δρόμο για το Σκοπευτήριο, τις ανυπόφορες πράξεις μας κάτω από τον Αττικό ουρανό ,για τη σύγχυση της απροπόνητης…
Βρέχει Μέσα από τα σίδερα η βροχή κι ο άνεμος βρίσκουν τον τρόπο να μπούνε στη φυλακή
Ξαφνικά χαμογελούν το Μάη τ’ άνθη είναι τα μάτια τους που δε σαπίζουν στους κήπους της Καισαριανής
Κατηφορίζω τη Δραγατσανίου η παλιά γειτονιά έχει χτιστεί στη θέση της η οικογένεια με τον μικρό στον τρίτο και το ηλικιωμένο ζευγάρι στον τέταρτο τις γιορτές λιγοστά φώτα και κάποια…
Athens is an emblematic city, a place of significance. It is memory embodied in a multi-layered topos, a place of ruins with the Parthenon as its headpiece. The routes one…
Πώς να υποφέρουμε τις πράξεις μας κάτω απ’ τον αττικό ουρανό – η αφοσίωση θέλει όλο το αίμα.
Αυτοκτονία είναι η αμφιβολία ανάμεσα Πανεπιστημίου και Σταδίου είναι η σύγχυση της απροπόνητης ομπρέλας
Στον Ευγένιο Αρανίτση I Ξυπνήσαμε μια μέρα σε μια χώρα που η καλοσύνη ήταν μια λέξη που είχε φθαρεί. Ψάξαμε το δρόμο για τη θάλασσα, δεν τον βρήκαμε.
Ακόμα φοβάμαι ν’ ανοίξω την πόρτα το βράδυ. Κι αν καμιά φορά ανέμελος πετάγομαι στο δρόμο, ένα χέρι είναι, όπως και τότε, που πισθάγκωνα με δένει, ενώ ξοπίσω μου αόρατοι…
Δεν είμαι Τούρκος, όμως κι εγώ πατώ στη Μεσόγειο. Οι Τούρκοι στα βιβλία είναι αιμοδιψείς, όμως θαυμάζεις τι προσεκτικά φέρνουν το ποτηράκι του τσαγιού και το ακουμπούν στα χείλη, τραγουδούν…
