Ξαφνικά χαμογελούν το Μάη τ’ άνθη είναι τα μάτια τους που δε σαπίζουν στους κήπους της Καισαριανής
Κατηφορίζω τη Δραγατσανίου η παλιά γειτονιά έχει χτιστεί στη θέση της η οικογένεια με τον μικρό στον τρίτο και το ηλικιωμένο ζευγάρι στον τέταρτο τις γιορτές λιγοστά φώτα και κάποια…
Athens is an emblematic city, a place of significance. It is memory embodied in a multi-layered topos, a place of ruins with the Parthenon as its headpiece. The routes one…
Πώς να υποφέρουμε τις πράξεις μας κάτω απ’ τον αττικό ουρανό – η αφοσίωση θέλει όλο το αίμα.
Αυτοκτονία είναι η αμφιβολία ανάμεσα Πανεπιστημίου και Σταδίου είναι η σύγχυση της απροπόνητης ομπρέλας
Στον Ευγένιο Αρανίτση I Ξυπνήσαμε μια μέρα σε μια χώρα που η καλοσύνη ήταν μια λέξη που είχε φθαρεί. Ψάξαμε το δρόμο για τη θάλασσα, δεν τον βρήκαμε.
Ακόμα φοβάμαι ν’ ανοίξω την πόρτα το βράδυ. Κι αν καμιά φορά ανέμελος πετάγομαι στο δρόμο, ένα χέρι είναι, όπως και τότε, που πισθάγκωνα με δένει, ενώ ξοπίσω μου αόρατοι…
Δεν είμαι Τούρκος, όμως κι εγώ πατώ στη Μεσόγειο. Οι Τούρκοι στα βιβλία είναι αιμοδιψείς, όμως θαυμάζεις τι προσεκτικά φέρνουν το ποτηράκι του τσαγιού και το ακουμπούν στα χείλη, τραγουδούν…
Καθώς ο Κητς διαβάζοντας τον Όμηρο του Τσάπμαν έβλεπε πέρα να περνούν τα πλοία των αχαιών κι άκουγε για τον Έκτορα και τις Κυκλάδες, έτσι κι εγώ στο θρύλο σου…
Δεν υπάρχει πιο γαλάζιο χρώμα από το χρώμα του ύπνου καθώς τον διασχίζουν τα βλέφαρα του ασυρματιστή ο θάνατος, σουλατσέρνοντας με τις ριγέ πυτζάμες στη γέφυρα, τοκίζει τη διάρκειά του…
Η Αθήνα είναι ο δικός μου Ατλαντικός Σοκάκι/Κύμα Λεωφόρος/Θάλασσα Καμπίνα το κονάκι μου Κουκέτα η κάμαρά μου
Ἀπὸ τὴ νέα πληγὴ ποὺ μ᾿ ἄνοιξεν ἡ μοίρα ἔμπαιν᾿ ὁ ἥλιος, θαρροῦσα, στὴν καρδιά μου μὲ τόση ὁρμή, καθὼς βασίλευε, ὅπως ἀπὸ ραγισματιὰν αἰφνίδια μπαίνει τὸ κύμα σὲ καράβι…
Ἴσως ἴσως μικρὸ ζωύφιο ἴσως ὅταν πέσαν στὸ ἴσως τὸ ἀπόγευμα ὁ καιρὸς τὸ βλέμμα τὰ μαλλιά Μπερδεύτηκαν τὰ λόγια κι οἱ προθέσεις σὲ μιὰ μικρὴ διαδρομὴ στὴν Προποντίδος πρὸς…
Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
Όμορφη πόλη η Αθήνα τη νύχτα Ακρόπολη έως Φιλοπάππου και Πνύκα κι ανάμεσα εκεί κάτι σπίτια που’ χουν κάτι σφίγγες σιρίτια,
