βιτρίνες

Τι τάχα να γυρεύω σε τούτη τη ζωή;
Τα πιο σπουδαία πράγματα άλλοι τα ‘χουν κάνει
Η ιστορία δε στάθηκε γενναιόδωρη σ’ εμάς
Μονάχοι πορευόμαστε στην αγωνία του αύριο
Χωρίς καμιά μεγάλη έκρηξη
Μια αλλαγή να μας ταράξει.

Κάποιος όμως θα έλεγε:
«Τι ευτυχείς που είστε!
Μεγαλωμένοι στην ευδαιμονία
Με την αγωνία σας να εξαντλείται
Να μοιάσετε τα μοντέλα των εξωφύλλων».

Κι όταν πια δεν τα καταφέρνεις
Αρχίζει η κατάθλιψη
Τα φάρμακα και η παραίτηση.

Τουλάχιστον οι προηγούμενοι
-όσοι γλύτωσαν-
Έπαθαν κατάθλιψη στα ερείπια του Τείχους
Στην απεραντοσύνη της Τασκένδης
Στα μολυβένια χρόνια του ‘70
Κι όχι μπροστά στις γόβες του Manolo Blahnik
Που δεν μπορούν να αγοράσουν.

Αντώνης Γιανακός, «Οι γόβες του Manolo Blahnik», Η μνήμη του σώματος, 2010

Featured Image: Έκθεση φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών στις άδειες βιτρίνες της Αθήνας το 2011 (http://www.clickatlife.gr)