Αθήνα
Ο εθνικός μας ποιητής προχτές στον Παρνασσό
Επίγειο παράδεισο μας είπε την Αθήνα
Στεφάνι με την λύρα του της έπλεξε χρυσό
Τη στόλισε με γιασεμιά με ρόδα και με κρίνα
Την είπε γλυκοχάραμα, του Γαβριήλ λουλούδι
Αίμα Χριστού μετάληψη των τραγουδιών τραγούδι
Πολύ καλά …, ο Αχιλλεύς ας την εγκωμιάζει
Εις τον Παράσχον ο καθείς τα πάντα επιτρέπει
Πρέπει συχνά σαν ποιητής να μας ενθουσιάζει
Κι όλα εμπρός του φωτεινά κι ωραία να τα βλέπει.
Όμως εγώ τν να σας πω … τα βλέπω κάπως σκούρα
Και είναι η μόνη μου χαρά η γρίνια κι η μουρμούρα.
Ας καίει ο Παράσχος μας τ’αναίσθητά μας στήθεια
Με της Παρθένου Μούσης του τον άσβεστον πυρήνα
Αλλ’ όποιος από σας ζητεί να μάθει την αλήθεια
Ας έλθει να του ‘πω εγώ ποια είναι η Αθήνα.
Ο Αχιλλεύς την έψαλλε, θαρρώ, εις άλλην σφαίρα,
Κι εγώ δεν το εκούνησα στιγμή από δω πέρα.
Αθήνα ξέρεις τι θα πει πουλάκι μου Αθήνα?
Απόπατος απέραντος εν μέσω αποπάτων,
Τραμπουκαριό, μαχαίρωμα, χοροί, σουπέδες, πείνα,
Και άσμα καθημερινών γαϊδουρινών ασμάτων.
Νοθείας και καλπουζανιάς η πρώτη επιστήμη
Λημέρι κάθε κλεφτουριάς, των ψοφημιών ψοφήμι.
Αθήνα ξέρεις τι θα πει? … πνιγμός και αηδία,
Από σκουπίδια χίλια δυό ωραίο περιβόλι,
Ασβέστωμα και φανικού οξέως ευωδία,
Αρρώστια, τύφος, κι ευλογιά χωρίς γιατρούς και μπόλι
Σβησμένο γκάζι, ερημιά και λάκκος ανοιγμένος
Δελτίον αστυνομικόν κλητήρας κοιμισμένος.
Κι αν ο Παράσχος σαν ξυπνά ευθύς το νου μυρώνει,
Και να πατεί στις πέτρες τις και κάνει Παρθενώνες,
Αλλά μυρώνω δα κι εγώ τη μύτη μου με σκόνει
Και σχίζω τα παπούτσια μου με μυτερές κοτρώνες.
Πατώ και μες στις λάσπες της, πατώ και μες τη σκόνη
Και κάνω μ’ ενθουσιασμό καινούργιο παντελόνι.
Αθήνα ξέρεις τι θα πει? … αδιάκοπο τσουμπούσι,
Εφημερίς παντοτεινή, σεμνή Γλωσσοκοπάνα
Γαρούφω, Τρελλο-Μαριγώ, ποδάγρα του Μπουρδούση
Δοξολογία, εκκλησιά κι’ αιώνια καμπάνα.
Κυρίαις κλέφτραις, κίνησις κλητήρων κι αστυνόμων
Και που και που πλακώματα ιπποσιδηροδρόμων.
Αθήνα ξέρεις τι θα πει? Στον καφενέ χουζούρι,
Στην ντάλα του μεσημεριού λωποδυτών αμάκες,
Χρηματιστήριο, γροθιαίς, κλεφτομεσίτου μούρη,
Κοκότες μες στις άμαξες, παντιέρες, σακαράκες.
Κηφηναριό, παράσημο, γαλόνι κάθε μήνα
Αυτό θα πει Ρωμαίηκο, αυτό θα πει Αθήνα.