Στη Σμύρνη Μέλπω,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό –
τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα!
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου ;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι-πατρίδα έχω τα μπορντέλα!
Ως κ’ οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές –
κ’ είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες,
και τ’ α’υριο απ’ το σήμερα θεναναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές –
κ’ οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε…
Γλέντια, καυγάδες, ως να φέξη,
αρρώστειες, αμφιθέατρο του Συγγρού,
κ’ ενέσεις 606.
Πνιμένου καραβιού σάπιο σανίδι –
όλη η ζωή μου του χαμού!
Μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω :
– Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω!..
Γαλάτεια Καζαντζάκη, «Αμαρτωλό» (1930)
photo: still from Theo Angelopoulos’ movie ‘The Hunters’ (1977)
1 Σχόλιο