Γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της
Γίναμε άρρωστοι απ’ αυτήνα όλοι
Ψυχομαμά που σκοτώνει τ’ αγόρια της
Είναι παράξενη αυτή η πόλη…
Βλέπω στα μάτια σου τον τρόμο να χορεύει
Μη με ρωτάς αν νιώθω δυνατός
Μες στο μυαλό μου η τρέλα αρχίζει ν’ αγριεύει
Στείλε μου μήνυμα αν είμαι ζωντανός
Τα βράδια γόησσες ρουφιάνες μας μαγεύουν
Γέροι ανώμαλοι στα μάτια μάς κοιτάν
Μπάτσοι στους δρόμους τα στοιχεία μας γυρεύουν
Άθλιες πιάτσες τα κέφια μας ρουφάν
Γκόμενα ψεύτρα που μασάει τα λόγια της
Γίναμε άρρωστοι απ’ αυτήνα όλοι
Ψυχομαμά που σκοτώνει τ’ αγόρια της
Είναι παράξενη αυτή η πόλη…
Γιάννης Αγγελάκας, «Παράξενη πόλη» (1985)
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες
Photo link: www.alexiptoto.com
«10 άστεγοι της Αθήνας και οι ιστορίες τους»
φωτογραφίες Γιάννης Μπεχράκης
Στη φωτογραφία εικονίζεται ο Tareq, Σύρος πρόσφυγας, 46, άνεργος ζωγράφος. Ζει σε ένα παλιό εργοστάσιο. Ζούσε στην Ελλάδα την δεκαετία του ενενήντα. Αργότερα επέστρεψε στη Συρία. Γύρισε πίσω στην Ελλάδα το 2012 εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου.