μια τέχνη που λογοδοτεί στη σιωπή: η νέα συνθήκη της πολυκατοικίας στην ποίηση του Γιάννη Πατίλη

μια τέχνη που λογοδοτεί στη σιωπή: η νέα συνθήκη της πολυκατοικίας στην ποίηση του Γιάννη Πατίλη

μια τέχνη που λογοδοτεί στη σιωπή: η νέα συνθήκη της πολυκατοικίας στην ποίηση του Γιάννη Πατίλη 900 616 Athens in a poem

Δεν βλέπω γιατί να φύγω.
Να πάω πού;
Πού θα ‘βρω τόσα ερείπια.
Τόσα κομμάτια του ολόκληρου.
Καλύτερα εδώ.
Ανάμεσα στα ερείπια του χθες
Και σ’ αυτά που έρχονται.

από τη συλλογή Ζεστό Μεσημέρι (1984)

Ο  Γιάννης  Πατίλης είναι ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους ποιητές της γενιάς του ’70.  Η ποίησή του είναι πολιτική, είναι ποίηση της πόλης και του δημόσιου χώρου, ποίηση που χαρακτηρίζεται από το επιγραμματικό της ύφος, γεμάτη ειρωνεία και σαρκασμό, αλλά και ταυτόχρονα με έναν υφέρποντα λυρισμό.

Η γλώσσα του συνδυάζει όλο το φάσμα της Ελληνικής γλώσσας, από την αρχαία ελληνική γραμματεία μέχρι την καθομιλουμένη και την αργκό.

Η σημαντικότατη παρουσία του Πατίλη στα Νεοελληνικά γράμματα συμπληρώνεται από την έκδοση και διεύθυνση επί 26 χρόνια (1986-2012) του λογοτεχνικού περιοδικού «Πλανόδιον».

Επιλογή κειμένων: Τάσος Γουδέλης.
Ήχος: Θόδωρος Ζαχαρόπουλος.
Φωτογραφία: Ηλίας Αδάμης.
Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου.
Εκτέλεση παραγωγής: Τάσος Ψαρράς.
Σκηνοθεσία: Σταύρος Στάγκος.

feature photo: artwork by Dimitris Yeros

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

    Εισάγετε τον κωδικό: captcha

    Our website uses cookies, mainly from 3rd party services. Define your Privacy Preferences and/or agree to our use of cookies.