Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει
τ’ όνειρο άγονο παραδέρνεται Αντρέας Παγουλάτος, Πέραμα (2006)
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά Τάσος Λειβαδίτης, «Δραπετσώνα», 1960.
Εσύ, διωγμένη, λαβωμένη, που κουβάλησες μέσα σ’ ένα μικρό πεσκίρι όλο το βιός σου από την Ιωνία, δυο κάρβουνα απ’ την πρώτη Εστία, ένα χωμάτινο ζωγραφιστό λαγήνι, μια φέτα φεγγαράκι,…
Έχουν οι τοίχοι μου πιο καλούς τρόπους· και για τα δώρα μου δεν μ’ αγαπούν. Εκείνοι δεν ομοιάζουν τους ανθρώπους.
Σ’αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω θολή φιγούρα δίχως πρόσωπο και λόγια οι θεατές μ’έχουνε κιόλας ξεχασμένο και φεύγουν βιαστικά κοιτώντας τα ρολόγια.
Now tell me things: What have you been thinking in the silence? — While I’ve been passed around like a dirty postcard in the city … Tell me, talk to…
«To μόνο χτίριο που μένει ασουβάντιστο, εξωτερικά για να φαίνεται παλιό, μουχλιασμένο, αραχνιασμένο, για την πρώτη ψυχολογική επίδραση. Δύο πατώματα. Στο πρώτο ένα μεγάλο δωμάτιο 4X7, δεξιά, κι άλλο ένα…
Le soleil me brule et me rend lumineux. μεσ’ στὴ μονότονη βροχὴ τὶς λάσπες τὴν τεφρὴν ἀτμόσφαιρα τὰ τρὰμ περνοῦνε καὶ μεσ’ ἀπὸ τὴν ἔρημη ἀγορὰ — ποὺ νέκρωσε ἡ…
Landscaping of the area around the Acropolis (1954-1957, Athens) Architect: Pikionis Dimitris (1887–1968)
Δεν έχω γράψει ποιήματα μέσα σε κρότους μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου
Όταν τα κτήρια γίνονται ελαστικά μπλε κι ο ήλιος πορτοκαλιά γκαζά μες στο κεφάλι μου να ‘ρθεις
photographer: ioannis d giannakopoulos link: http://ioannisdg.tumblr.com/
- 1
- 2