Απόψε συνδέω τις μνήμες αγώγιμα δένω τις λέξεις με σύρματα αμελητέας αντίστασης.
Ώρα γλυκιά. Ξαπλώνει ωραία δομένη η Αθήνα στον Απρίλη σαν εταίρα. Είναι ηδονές τα μύρα στον αιθέρα, και τίποτε η ψυχή πια δεν προσμένει.
Περιμένοντας στη βροχή καταλαβαίνω καλύτερα τα λόγια που είχα προσπεράσει με τον φόβο μη βραχώ απο τον θυμό σου.
Angelos Tzortzinis for The New York Times (in “Across Athens, Graffiti Worth a Thousand Words of Malaise”, April 15, 2014)
Φορώ το σκάφανδρό μου και περιφέρομαι στο ενυδρείο της πόλης. Οι δρόμοι της όλοι βρίθουν από δύτες θολών νερών. Σώματα πνιγμένων που αιωρούνται αγκιστρωμένα στις πετονιές, δυσκολεύουν την κυκλοφορία.
Φράνκενσταϊν ή καλύτερα άτιτλο στραβά που σ’ έραψα στραβά στραβά θα με ξηλώσεις Αγαπητέ κύριε, εγώ σας έκανα καλό με τόσους εφιάλτες γιατί μετά, το δροσερό νερό μετά, το χάδι στα μαλλιά το «σώπα, ξημερώνει».
Τάκης Ζενέτος, 1926-1977, έκδοση Αρχιτεκτονικών Θεμάτων, Αθήνα, 1978, σελ.41 Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 η οικογένεια Φιξ, ιδιοκτήτρια της ομώνυμης επιχείρησης ζυθοποιίας αναθέτει στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο τον ανασχεδιασμό του εργοστασίου της που βρισκόταν στη λεωφόρο Συγγρού από το 1893. Η μορφή του κτηρίου τη δεδομένη περίοδο είχε προκύψει ύστερα από διαδοχικές εργασίες επέκτασης…
In the late 1950s the Greek architect Takis Zenetos was hired by Johann Karl Fuchs, the owner of Fix brewery, to redesign its factory in Athens. The building was erected in 1893 beside Syngrou Avenue, the main road axis that connects the city centre of Athens to the sea. The company’s successful development necessitated the…
Κατα Μήκος της Νύχτας περπάτησα έρημος μέσα κι έξω μου έχοντας γενάτο κεφάλι και το αίσθημα του παράλογου. Απόψε η Πλάκα είναι μια χρυσαφιά γενειάδα• το φεγγαρόφως χυμένο κάτω όπου οι λέξεις πεθαίνουν αναζητώντας κάτι• ένα μόριο απ’ ό,τι φαντάστηκε ωραία ο Αρθούρος Ρεμπώ.
Μου είπαν πως είχες πεθάνει και σε ξαναβρίσκω στο καφενείο να παίζεις τάβλι με τους ζωντανούς κερδίζεις κιόλας φοράς και γραβάτα εσύ ποτέ δε φορούσες γραβάτα ποτέ δεν κατέβαινες στην πλατεία κλεινόσουν πάντα σ’ εκείνο το σπίτι και κοίταζες αμίλητος τους γείτονες και τους περαστικούς.
Μ’ αρέσει που η πόλη μας Δε θα ‘ναι πια ποτέ αυτή που ήταν. Γύρω μου αντηχούν όλες οι γλώσσες Τριών τουλάχιστον ηπείρων φορτία και καραβιές. Εφημερίδες κάθε αλφαβήτου στα περίπτερα Σχολεία πολύχρωμων παιδιών.
Κατεβαίναμε, ολοένα κατεβαίναμε, σ’ ένα στενάχωρο ασανσέρ, ανάμεσα σε δυο παπάδες που πήγαιναν επίσκεψη μ’ ένα κουτί πικρά σοκολατάκια. Λέγαμε ιστορίες να κρατηθούμε ξάγρυπνοι, με τον ανατολίτη πρωτομάστορη που βίδωνε λαγήνια στα κεφάλια των γυναικών για να τις κάνει να ψηλώσουν.
εχθές το βράδυ στο μετρό αγγίζονταν χιλιάδες σώματα κι ούτε ένα τσαφ για τα προσχήματα ούτε ένα τόσο δα ηλεκτρόνιο κάτι ν’ανατριχιάσει τα χαμένα βλέμματα
urban detournement? billboarders in Attiki Odos (on route to Eleftherios Venizelos airport) Check the project at: http://interzones-playground.net/
Φάνης Παρασκευουδάκης
This section will be looking at urban stories narrated around the history of buildings with a focus on their interplay with memory and lethe.
This section will include lines of poetry as photographed around the walls of cities alongside a discussion of the dynamics that this creates in our everyday lives. If you have material to send, please see the Contact information. Photo: Γιάννης Στίγκας, «Προφητεία που χαίρεται τους αφρούς της», από τη συλλογή Η όραση θ’ αρχίσει ξανά, Κέδρος,…
This section will include photos from all over the city, old and new ones, as well as art depicting the city. Photo: Graffiti (Eξάρχεια, Οκτ. 2012), photo copyright Anna Giralt Gris
