Όταν έφευγα μέσα στον συμμοριτοπόλεμο απ’ τα χωριά του
Όταν έφευγα όπου γεννήθηκα εν Ι.Π. Μεσολογγίου
Όταν έφευγ’ από το Μεσολόγγι που δεν επέστρεψα όταν έφυγα
Όταν κατεβαίνοντας απ’ το σχολείο στο Χαλάνδρι
Όταν απέναντι στα χάνια και τη μικρή στενή οδό για να περάσω
Όταν η Φιλοθέη ήταν ένας κινηματογράφος
Όταν όπως τότε μεγάφωνα νεκρού κινηματογράφου τόπος να χαθείς
Όταν εχάθηκα από ένα κορίτσι σαν αυτό που σήμερα
Όταν γίνονται φάσεις και φιλίες
Όταν με στίχους πρέπει να κρατήσεις ένα σώμα ή
Όταν αρνείσαι αλλά θέλεις εκείνο το μοναδικό εκείνο σ’
εκείνο το απόγευμα πριν την ισημερία ύστερ’ απ’ τα βερύκοκα
Όταν η μέρα παίρνει μέσα της νύχτες από άλλα χρόνια όπως
Όταν γράφω
Όταν γράφω φεύγοντας από το σώμα στις λέξεις
Όταν εκείνο το κορμί και το ερείπιο ο κινηματογράφος
Όταν όλη η ρωσία όλη η αμερική των δρόμων που δεν πήραμε
Όταν συναντηθείς μ’ αυτά που δεν
Όταν γράφεις επειδή
Όταν όλα είχαν ξαφνικά είχαν αρχίσει ξαφνικά τελειώσει πολύ ξαφνικά τελειώσει όταν
Ποίημα Ανδρέα Θ. Κίτσου-Μυλωνά, από το κείμενο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου «Σχόλιο για μια ‘γενιά’ που δεν υπήρξε» στο βιβλίο Άνθρωπος στη Θάλασσα: Συνειρμοί και Προκηρύξεις, 1995.
Featured Image: Στην Αθήνα, η street art της κρίσης