Δρόμοι – στιλπνά σκούρα χταπόδια τούτης της χώρας μου,
που πάνω σας δίχως μορφή και δίχως βάρος
πορεύεται το μέλλον.Κούρσες, πούλμαν, δεξαμενόπλοια,
κάποιο ποδήλατο και κανένα σπουργίτι
που κυλά τις αόρατες ρόδες του πάνω στην άσφαλτο.
Από κάτω υπόγειοι δρόμοι. Από πάνω
αέρινες σήραγγες παίζοντας τζαζ.
Δρόμοι πλάι σε αστραφτερές βιτρίνες, πλάι
σ’αγάλματα ή ανάμεσα από μαγαζιά κι
εργοστάσια. Δρόμε έξω απ’το πανεπιστήμιο.
Έξω απ’το κτίριο της Βουλής. Δρόμε εθνικέ.
Δρόμοι της συνοικίας. Δρόμοι μαστιγωμένοι
από πίσσα και αίμα. Φτιαγμένοι με φωνές
και χαλίκια.Κάτω απ’το βάρος
οδοστρωτήρων και χιλιάδων διαδηλώσεων.
Δρόμε, σάβανο του Γρηγόρη, του Σωτήρη, του Τάσου.
Δρόμοι-παίανες. Δρόμοι γιορτής.
Δρόμοι-αγωνία. Δρόμοι-φονιάδες.
Ποια κατάρα πάνω σας έχει πέσει;
Περιμένουμε ο καθένας στη στάση του.
Περιμένουμε όλοι μαζί στο τσίγκινο υπόστεγο.
Λεφτέρης Πούλιος, «Δρόμοι», Ποίηση 2, 1973.
Roads
Roads – sleek dark octopuses on my land,
on you the future moves
without shape, without weight. Taxis, buses, tankers,
the odd bicycle and a sparrow
rolling its invisible wheels along the asphalt.
Subterranean roads.
Floating tunnels, above, whistling jazz.
Roads alongside glistening shopfronts, next
to statues or amongst stores and
factories. Road, outside the university.
Outside Parliament. Road, of the people.
Roads of the borough. Roads lashed
from tar and blood. Laid with screams
and gravel. Crushed
under steamrollers and a thousand marches.
Road, shroud of Grigoris, Sotiris, Tasos.
Paean-roads. Festive roads.
Millstone-roads. Killer-roads.
What curse has fallen upon you?
We are waiting each at our stop.
We are waiting together in the zinc plated shelter.
Lefteris Poulios, ‘Roads’, trans. by Konstantina Georganta and Chris Gair.
Featured Image: https://barikat.gr/content/ta-ioyliana-kai-i-apostasia-toy-1965
Διαβάστε επίσης: Νίκος Σαραντάκος , ‘Η χαμένη άνοιξη του Στρατή Τσίρκα (αποσπάσματα)’ (https://sarantakos.wordpress.com/2015/07/19/xamenianoiksi/)