στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά

Η πλήξη ψες μας είχε ξαναφέρει
στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά –
ερωτικό μας άλλοτε λημέρι…
Πιο πέρα, μέσ’ στην έρημη βραδιά,

πιασμένα τρυφερά, χέρι με χέρι,
δυο ερωτεμένα εκάθονταν παιδιά…
Μα εμάς του κάκου ζήταγε η καρδιά
παλιές χαρές στη θύμηση να φέρει…

Κι’ ως άρχιξε η ψυχρούλα να πληθαίνει,
τι θέμε, μούπες, δω, τέτοιον καιρό;..
Και φύγαμε κι’ οι δυο μετανοιωμένοι…

Έκανε, αλήθεια, κρύο τσουχτερό
στ’ ακροθαλάσσι τη βραδιάν εκείνη…
Μα το ζευγάρι τ’άλλο είχε απομείνει.

Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, «Στο Φάληρο», Ώρες αγάπης, 1934.

Feature Image: http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2013/04/blog-post_13.html